dotuet
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
dotuet /doˈtyːet/
- Anv-gwan-verb ar verb dotuañ
- « Un den hoc'h eus kannet ha dotuet : miret en deus greunenn ouzhoc'h, a-hervez, Aotrou Skeren ». — (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Al Liamm, 1980, p. 70.)