erer

Gwelet ivez : Erer

Brezhoneg

Etimologiezh

(1732)^[1] Diouzh ar c'hrennvrezhoneg erer, da geñveriañ gant ar c'hembraeg eryr, ar c'herneveureg er hag an iwerzhoneg iolar. Dont a rafe eus ur ger predenek *or-iro-. Gwelet an henslaveg or-ĭlŭ, an alamaneg aar hag adel-aar « erer hael », en deus roet Adler, an henc'hresianeg ὅρ-νι-ς « evn bras », hag all.^[2]

Anv-kadarn

Un erer (Aquila chrysaetos)

erer /ˈeː.rɛr/ gourel (liester erered)

1. (Loenoniezh) : Evn-preizh deiz, (aquila) bras pe vrasoc'h e vent, kromm e veg ha kreñv e pavioù.
   • un neizh erer
   • hag ar pevare aneval a oa heñvel ouzh un erer o nijal. — (Diskuliadur, 4-7, e-barzh Testamant Nevez hon Aotrou hag hor Salver Jezuz-Krist, troet gant Gwilh ar C'hoad, 1893, adwelet ha lakaet e brezhoneg a-vremañ gant Lukaz Bernikod, 2004.)

Gerioù heñvelster

• er

Gerioù kevrennek

• erer meur
• erer korr

• erer skoazioù gwenn
• erer-spluj
• guperer

Troidigezhioù

• alamaneg : Adler ^(de)
• esperanteg : aglo ^(eo)
• galleg : aigle ^(fr)
• italianeg : aquila ^(it)
• iwerzhoneg : iolar ^(ga)

• kembraeg : eryr ^(cy)
• kerneveureg : er ^(kw)
• saozneg : eagle ^(en) , erne ^(en)
• spagnoleg : águila ^(es)
• turkeg : kartal ^(tr)

Furm anv-kadarn

erer /ˈeː.rɛr/

1. Furm lies an anv-kadarn « arar ».
   • Gouel an Erer kozh.
   • An douar, troet brav gant kontilli an 'erer, a zistamm. — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 43.)
   • An nav loen gwellañ a zo sterniet ouzh an erer, tri vrabant. — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 41.)

Anagramoù

• reer

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Geriadur istorel ar brezhoneg
• ^[2] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne

Gwelet ivez

• Ar pennad « erer » e-barzh Wikipedia