gellfen
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | gellfen |
| dre vlotaat | c'hellfen |
| amreizh | c'hellfen |
gellfen /ˈɡɛlfen/
- Furm ar verb gellout e kentañ gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout
- Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :
- Graet anaoudegezh ganimp, e pedis ar wreg, goude ar marc'had, da zont ganin da Dalnovo e-lec'h ma c'hellfen bezañ degemeret gant unan bennak. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 14.)