goulaoue

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar goulaou-, pennrann ar verb goulaouiñ, hag an dibenn-ger -e.

Furm verb

goulaoue /ɡuˈlɔwːe/

1. Furm ar verb goulaouiñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a) :

[...], ha dibaot deiz a c'houlaoue, ne veze er gear nemet dioc'h an noz evit debri e goan ha mont d'e wele. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 4.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle) poignait ^(fr) , (il) poignait ^(fr)