gup
Brezhoneg
- → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .
Anv-kadarn
gup /ˈɡypː/ gourel (furm vihanaat : gupig, liester : guped)
- (Loenoniezh) Evn gagnaouaer deiz a vent vras, dibluñv o fenn hag o gouzoug hervez ar spesadoù.
- Uhel-uhel, en oabl glas trellus, e plave ur gup, difiñv, e-giz ouzh o spiañ. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 51.)