gwakol

Brezhoneg

Ur wakol

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .

Anv-kadarn

gwakol /ˈɡwakːɔl/ benel / gourel (liester : gwakolioù)

1. Pezh koad bourellet a vez lakaet en-dro da c'houzoug ar c'hezeg ha ma vez staget ar sugelloù.
   • Ar c'hezeg a eonenn gant ar wakol hag ar sugelloù. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 36.)

Deveradoù

• gwakoliañ
• gwakolier

Troioù-lavar

• bezañ er wakol
• dont e wakol gant unan bennak

Troidigezhioù

• galleg : collier (de cheval) ^(fr)