gwechall

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn gwech hag an anv-gwan all.

Adverb

gwechall /ɡɥeˈʃalː/

Adverb amzeriañ.

1. Pell zo

   Gwechall e oa.

   • Gwechall edo an traoù er c'hiz-se ; [...] — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 130.)
   • Gwechall e teue gwiaderien d'ar menajoù d'ober lien. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 317.)
   • Gwechall e veze lakaet ar walenn war ar biz-yod. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 560.)
   • Ti-forn ha govel a oa eno gwechall. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 242.)
   • Gwechall — hag abaoe n'eus ket ken pell-ze, rak pell emaoun c'hoaz diouz va c'hant vloaz, — gwechall e chome em farrez daou bried yaouank. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 122.)
2. Eus an amzer gozh.

   Gwechall gozh.

Stummoù all

• gwezhall
• gwezharall

Gerioù heñvelster

• en amzer gozh
• en amzerioù kozh

Krennlavarioù

• — « Gwechall diouz gwechall, hag hirio diouz hirio », a lavar tud' zo. — (Tad Medar, Diwar c'hoarzin..., Ar Vuhez Kristen, Rosko, 1945, p. 58.)

Troidigezhioù

• galleg : autrefois ^(fr)
• latin : olim ^(fr)