gwell
Gwelet ivez : gwel |
Brezhoneg
- Kavet en henvrezhoneg guel.
- Meneget er C'hatolikon (guell).
- Da geñveriañ gant ar gerioù gwell e kembraeg hag e kerneveureg.
- Deuet eus ar c'helteg *wellos, eus ur wrizienn indezeuropek *uelh₁- « fellout, youliñ », miret evel vouloir « fellout » e galleg, well « avat, ervat » e saozneg ha vára « gwell(oc'h) » e sañskriteg.[1][2]
Anv-gwan
gwell /ˈɡɥɛlː/
- derez-uheloc'h an anv-gwan mat; gwelloc'h.
- Ar moged o sevel d'an terest a roe da c'houzout d'ar skolidi, gwell eget ne vern petore prezegenn, .... — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 36.)
- bezañ gwell un dra gant un den :
- Ur banne dour zo gwell ganin.
- bezañ gwell gant unan bennak ober un dra:
- gwell a se
- Gwell eo deski mabig bihan
Eget dastum madou d'ezan ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 46.) - Gwell eo ur c'had tapet evid diou o redeg. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 304.)
- Gwell eo moged forn
Evid avel skorn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 307.) - Gwell eo karantez leiz an dorn
Evid madou leiz ar forn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 312.) - Brav eo bevañ pell
Bevañ mat avat zo gwell.
Deveradoù
Troidigezhioù
Roll an daveoù :
- [1] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 303.
- [2] : Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyden, Brill, 2009, p. 411.
Adverb
gwell /ˈɡɥɛlː/
- derez-uheloc'h an adverb mat; gwelloc'h.
- Ar moged o sevel d'an terest a roe da c'houzout d'ar skolidi, gwell eget ne vern petore prezegenn, .... — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 36.)
- gwell a se
Kembraeg
- Sellet ouzh an etimologiezh e kevrenn ar brezhoneg.
Anv-gwan
gwell /ˈɡwɛɬ/