Eilstummoù tipografek Gwelet ivez : hag eñ

Brezhoneg

  Etimologiezh

Meneget e 1622 e-barzh Doctrin an Christenien (p. 6) : Hac euff[1]
Savet diwar « hag » hag «  ».

  Stagell isurzhiañ

hag-eñ /a.ˈɡẽ(w)/

  1. Stagell isurzhiañ implijet evit degas un goulenn dieeun goude ur verb (peurvuiañ ar verboù gouzout, gwelout, klevout, sellout).
    Sell hag-eñ e sav ar berv d’an nec’h dre doull-ar-berv, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 43.)
    en droienn da c'houzout hag-eñ
  2. en troiennoù:

Troidigezhioù

  Rannig

hag-eñ /a.ˈɡẽ(w)/

  1. Rannig goulenn a dalvez da sevel goulennoù eeun (ral, reishoc'h e kaver daoust hag-eñ).
    • Paotrig, paotrig an douar nevez, Hag-eñ eo brav bezañ aze ? — (Paotrig an douar nevez, e-barzh Sonioù-pobl, dastumet gant Fañch Danno, 1969.)
    • Paotrig, paotrig an douar nevez, Hag-eñ eo brav bezañ aze ? — (Paotrig an douar nevez, e-barzh Sonioù-pobl, dastumet gant Fañch Danno, 1969.)

Gerioù heñvelster

Notenn
  • Implijet e vez dirak ur verb degaset gant ar rannig verb « e ».

  Daveoù

Roll an daveoù :

  Gwelet ivez

  1. 1,0 ha1,1 Diego de Ledesma, troet e brezhoneg gant Tanguy Gueguen, Doctrin an Christenien, composet gand an Tat reuerant Ledesme, Iesuist, Montroulez, 1622, p. 6 (war lec'hienn Levraoueg Vroadel Bro-C'hall)