he devoa
- eus ar verb en devout
he devoa
- he doa
- Ur wezh e oa un intañvez kozh ha paour hag he devoa tri mab, KAB 3/11
- Ur vouezh skañv ha skiltr he devoa. TBP
- Tri breur beleg he devoa, hag aner e vije bet da washañ klakenn ar c'horn bro klask abeg da deodata diwar he fenn. — (Jarl Priel, Va Buhez e Rusia, Al Liamm, 1955, p. 3.)