kened
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar "ken" a gaver en anv Gloagen, ha re all.
- Tostaat ouzh cein e kembraeg.
Anv-kadarn
kened /ˈkẽːnɛt/ benel
- Perzh ar pezh a zo brav da welout.
- Ur verc’h hoc’h eus, a lavar [ar roue], n’eus en tu all d’he c’hened war douar hor Salver. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 47.)
- A-dreñv ur vorenn c'hlas ha tanav, er pellder, emañ maezioù Kernev, ur gened sellout ouro, hag ar Menezioù Du, anvet ker mat all. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 15.)
- ..., koll a ra atav un dra un tamm mat eus e gened pa teu da vezañ dizimplij : ... — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 19.)
- Da gaeraat he c'hened, an abardaez-se, n'he doa Palmira netra nemet teir jenoflenn ruz war he c'halon. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 39.)
- Tud ar gêr-se a oa kaer, ha ne oa nemet kened tro-war-dro dezho : en o dilhad, en o ziez, en o liorzhoù. — (Roparz Hemon, Mari Vorgan, Al Liamm, eil emb. 1975, p. 84.)
- Dre gement-ma ar verc'h yaouank a ziskoueze he devoa kalon vad kement ha ma oa kaer he gened. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 14.)
- ..., hag er parrezioù, gwragez pinvidik-mor, met kollet ganto kened ha dudi, en desped d'al leve. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 32.)
Gerioù heñvelster
Deveradoù
Krennlavaroù
- N'eo ket gant kened na koantiri
E vez lakaet ar gaoter da virviñ