koeñviñ
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar an anv-kadarn koeñv hag al lostger -iñ.
Verb
koeñviñ /ˈkwẽːvĩ/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : koeñvet) (displegadur)
I. verb gwan
- Dont da vezañ bras-direizh e ec'honad, stign e groc'hen diwar c'hloaz, diwar gleñved, gant ar riv, hag all (diwar-benn rannoù ar c'horf)
- (Dre astenn-ster) C'hwezañ
- Klevout a ris trouz mouk gwer hag hini ponneroc'h un doukenn ha dambrest goude ar mouezhioù o koeñviñ da gontañ traoù hep penn na lost hag ar fougeerezh o washaat. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 56.)
II. verb kreñv eeun
- C'hwezañ ; foeñviñ