kornigellat

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn kornigell hag al lostger -at

Verb

kornigellat /kɔrniˈɡɛlːat/ verb gwan (anv-gwan-verb : kornigellet) (displegadur)

1. Treiñ warnañ e-unan
   • <skouer.>
2. Ober troioù ha distroioù
   • An tan a drouzas adarre, hag elfennoù, evel balafenned aour, a nijas en ur gornigellat, betek skourroù uhelañ ar gwez. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 92.)

Troidigezhioù

• galleg : tournoyer ^(fr)