kutuilh

Brezhoneg

Verb

kutuilh /ˈkytːyʎ/ /ˈkytːylj/

1. Distagañ, troc'hañ bleunioù, delioù, frouezh diouzh ur blantenn.

   Bep beure ec'h efet d'ar jardin, kerkent ha ma savfet eus ho kwele, hag e kutuilhfet pep a delienn eus ma gwezenn. KAB 1/210