kutuilh

Brezhoneg

Verb

maouez o kutuilh bleunioù

kutuilh /ˈkytːyʎ/ /ˈkytːylj/

1. Distagañ, troc'hañ bleunioù, delioù, frouezh diouzh ur blantenn.

   Bep beure ec'h efet d'ar jardin, kerkent ha ma savfet eus ho kwele, hag e kutuilhfet pep a delienn eus ma gwezenn. — (KAB 1, p. p 210.)

   • Nag a stad a vije bet ennon o pignal betek Longwood, o kutuilh ur bodig siprez war vez gwirion Napoleon, hag o pediñ evitañ du-hont, me, gourvab unan eus e soudarded, tad Soaz Sapeur ! — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 114.)
2. kutuilh gwez : kutuilh frouezh eus ar gwez

Gerioù heñvelster

• kutuihat

Brezhoneg

Anv-kadarn

kutuilh

1. Dastum frouezh pe bleunioù.
   • Ar c'hutuilh rezin zo brevus.

Troidigezhioù

• galleg : cueillette ^(fr)
• italianeg : raccolta ^(it)  benel
• portugaleg : colheita ^(pt)  benel
• saozneg : picking ^(en)