lorc'h

Brezhoneg

Anv-kadarn

lorc'h /ˈlɔrx/ gourel

1. fouge
   • [...],
     Ma teuyi kaloun, skiant d'he fried,
     E-leac'h brabans, lorc'h ha fouge
     [...] ! — (G. Milin, Marvaillou grac'h-koz, Brest, 1867, p. 132.)
2. bezañ lorc'h en unan bennak (gant un dra bennak, gant un den bennak)
   • C’hwi a vo lorc’h ennoc’h o vont d’ar pardonioù gant ho chadenn aour war ho prec’h. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 324.)
   • Ar re-mañ a zo lorc'h all enno gant an togoù-se.' — (TBP?, p. ?.)
3. Dont, sevel lorc'h da ub, en ub:
   • Lorc'h a zo deuet da Liza o veza m'eo koueriadez ha plac'h diwar ar maez. — (Tad Medar, Diwar c'hoarzin..., Ar Vuhez Kristen, Rosko, 1945, p. 17.)
4. bezañ un den, tud a lorc'h (gwelout : stad) .

Deveradoù

• lorc’hañ
• lorc’haj
• lorc’heg
• lorc’hek
• lorc’henn
• lorc’hentez
• lorc’herezh
• lorc’hus

Troioù-lavar

• n'emañ ket an holl lorc'h e Pariz

Krennlavar

• Lorc’hig moan, Muioc’h a voged evit a dan. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 324.)