miret

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar « mir- », pennrann ar verb « mirout », hag an dibenn-ger « -et ».

Furm verb

miret /ˈmiː.ret/

1. Anv-verb, e-lec'h ar stumm mirout.
   • Mar gallan miret
   • N'oa bet strafillet nemed eur veach enn he vuez, hag evit eun dra ker farsuz oa, ma n'oun ket evit miret d'her c'hounta d'eoc'h. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 312.)
   • Pa velit eur voutail leun dirazoc'h, ne hellit ket miret da lavaret eur ger dezhi. — (Feiz ha Breiz niv. 17, 1881, p. 131.)
2. Anv-gwan-verb ar verb mirout.
3. Furm ar verb mirout e trede gour unan an doare-gourc'hemenn.

Anagramoù

• ermit
• merit
• rimet
• termi

Latin