moanoc'h
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar « moan » hag an dibenn-ger « -oc'h ».
Furm anv-gwan
moanoc'h /ˈmwãnː.ɔx/
- Derez-uheloc'h an anv-gwan « moan ».
- Fañch 'vat, ur pezh foeltrenn den anezhañ hag eñ ken treut hag ur sklisenn wintet war bikoloù skasoù, divhar hiroc'h ha moanoc'h eget re ur c'hog-radenn, a veze marteze re dechet da c'hoari anezhi. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 28.)
- Me am boa bet ur vestrez eus kostez Koloreg
- a oa moanoc'h toull he revr 'vit ur pezh dek gwenneg. Kanaouenn.