morian
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar an anv-kadarn henc'hallek morien[1].
Anv-kadarn
| Unander | Liester | |
|---|---|---|
| Gourel | morian /mo.ˈriː.ãn/ |
morianed /mo.ri.ˈãː.net/ |
| Benel | morianez /Distagadur ?/ |
morianezed /Distagadur ?/ |
morian /mo.ˈriː.ãn/ (furm vihanaat : morianig)
- (kozh, dismegañsus) Den du e groc'hen.
- A-wechoù zoken, e lec'h dont ganeomp, am c'hase gant unan eus e gerent, anvet Ismaël, hag ur sklavour morian yaouank, da dapout dezhañ un nebeud pesked evit e bred. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 11.)
Gerioù heñvelster
Deveradoù
Troidigezhioù
Daveoù
Roll an daveoù :
- [1] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, pajenn 522a.