noblañs

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus [noble]] e galleg.

Anv-kadarn 1

noblañs /ˈnoblãs/ benel

1. renk uhel
   • Eno gwechall-gozh e oa un denjentil a noblañs vras o chom. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 93.)
   • Madoù ar c'houentoù ha madoù an noblañs a c'hoarvezas ganto ar memes tro. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 12.)
   • Evit gwir nebeut a dra o deveze da ziyalc'hañ : dek gwenneg, pevar real, hag eizh real evit ar re binvidikañ, noblañs ha bourc'hizien lorc'hus. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 77.)

Anv-kadarn 2

noblañs /ˈnoblãs/ benel; liester noblañsoù.

1. maner
   • Ur wezh e oa un itron pinvik o chom en un noblañs kaer ... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 293.)
   • Ar re a ya da evesâd an noblañsoù a vez greet jugarded anezo. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 76.)