o devoa

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus o ha devoa.

Furm verb

o devoa /Distagadur ?/

1. Furm ar verb en devout e trede gour lies an amdremened, en doare-disklêriañ.
   • [...], hag holl o devoa klodadoù re vihan, hag e tiskouezent bezañ eürus. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 275.)
   • Bezañ ' zo bremañ pell amzer,
     D'ar c'houlz m'o devoa dent ar yer. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 84.)
   • An diou-ze o-devoa kemeret truez ouzin. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 86.)
   • Da gentañ, darn o devoa klasket gouzout. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 298.)

Stummoù all

• o doa

Troidigezhioù

• galleg : (elles)/(ils) avaient ^(fr)