o tont
Brezhoneg
o tont
- Furm eus ar verb dont war-lerc'h an araogenn o.
- Emaon o tont!
- bezañ o tont da ul lec'h bennak
- bezañ o tont eus un tu bennak
- Rak, eur zadornvez da noz, Paskolig ha Soazig o doa koaniet gant yod kerc'h silet, ha leaz-mesk fresk o tont diouz ar ribod. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 123.)
- bezañ o tont da ober un dra bennak
- — « [...], rak emañ ar merion o tont d'hon debriñ, [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 45.)
- Gwelout un den pe ul loen o tont:
- Pa welez ur c’hi o tont betek da seulioù az pez aon. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 462.)
- Ne welez ket un denn-gezeg o tont aze gant an hent? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 514.)
- Klevout un den pe ul loen o tont:
- A-vec'h m'en doa lavaret In nomine patris ma voe klevet o tont en ur youc'hal, en ur bec'hiñ ken a dregerne an aod gantañ, adalek Milin ar Gall betek Tour-ar-C'hernig, an aotrou barvek ... — (Lan Inizan, Toull al Lakez, Brest-Kemper, 1878, Kemper, 1930, p. 37.)
Notenn
- Dre fazi e klever hiziv, a-wechoù, er bloaz o tont e-lec'h er bloaz a zeu.