pa garo

pa garo

1. • — « Doue eo ar Mestr, aotrou ; ha kaer o devezo an dud, pa garo e vezo treac'h. [...]. — (Klaoda ar Prad, Marvailhou ar Vretoned e-tal an tan, Sant-Brieg, 1907, p. 66.)
   • — « [...], gant ar pezh a chomo er voutailh e walc'hi ivez da roched, ha pa 'z pezo gwisket mat anezhi en-dro dit, e lavari d'ar roue c'hwezhañ an tan, pa garo, warnout. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 66.)

Gwelet ivez

• pa garin, pa gari, pa garimp, pa garfet/pa gerfot, pa gerfont/pa garint