pignan

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar pign-, pennrann ar verb pignal pe pignat pe pigniñ, hag an dibenn-ger -an.

Furm verb

pignan /ˈpĩɲãn/

1. Furm ar verb pignal/pignat/pigniñ e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
   • Berr wamon e pignan en tren. — (Goulc'han Kervella, Lara, Al Liamm, 1989, p. 215.)
   • Parkañ a ran war barklec'h an ospital hag e pignan d'ar pevare solieradur, betek burev ma deuñv. — (Pétros Márkaris, lakaet e brezhoneg gant Alan Botrel, Na baeit ket!, An Alarc'h Embannadurioù, 2014, p. 123.)

Troidigezhioù

• galleg : (je) grimpe ^(fr)
• galleg : (je) monte ^(fr)