ribotat
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar an anv-kadarn ribod hag al lostger -at.
Verb
ribotat /riˈbɔtːat/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : ribotet) (displegadur)
I. verb kreñv eeun
- Basañ dienn al laezh, en ur ribod peurvuiañ, evit ober amanenn gantañ.
- Kas an arreval d'ar vilin, ribotat, silañ ar yod. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 45.)
- Lakaat an toaz e go ; gwalc'hiñ ; tamouezat ; ribotat ; ober ar c'houez. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 51.)
- Bremañ eo muioh dizamm ribotad gand ar mekanik. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 128.)
- (dre skeudenn-lavar) Treiñ ha distreiñ, hejañ.
- (Dizoare) Kaout darempredoù rev (diwar-benn ar baotred)
Deveradoù