sabatuiñ

Diwar sabatur hag -iñ.

1. • [...], koñchennou sebezus hag a lakae va c'halon a vugel da strafuilha gant ar spont, da sabatui gant ar souez pe da dridal gant ar blijadur hag al levenez. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 5.)