semplañ

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .

Verb

semplañ /ˈsɵ̃mplã/ verb gwan (displegadur)

1. Koll anaoudegezh, mont en tu all.
   • Janedig a voe darbet d'ezi sempla... — (Tad Medar, Diwar c'hoarzin..., Ar Vuhez Kristen, Rosko, 1945, p. 165.)
   • An dud o deus aon da gouezhañ diwar o zreid, a wel an traoù o treiñ en-dro dezho, a zo o vont da semplañ, da gouezhañ en droug-sant, a vo mat dezho kemer dour melis eus an apotikerezh, gwelloc’h aozet eo an dour-se eget an hini a rafent o-unan. — (Loeiz ar Floc'h, E louzou da bep klenved, in An Oaled, niv. 35, 1931, p. 13.)
   • ..., hag an den-ze n'an nevoa penn ebet war e ziouskoa. Herri a zemplas... — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 6.)
   • ... bloñset e daoulagad outañ hag e vouget ken na semplas, ... — (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Al Liamm, 1980, p. 71.)
   • ..., e tarzhas e-dro din ur safar ken skrijus ma rankis paouez gant aon rak semplañ. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 58.)
   • Ar vamm, ur strafuilh ouzh he c'hlevout, a ouele a bouez penn hag e semplas dirak dor ar vered. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 17.)
   • Semplañ gant ar spont.
   • Darbet oa din bezañ semplet gant ar spont am boa bet, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 488.)
   • Ha gant ar spont e sempl da vat ! — (Langleiz, Enez ar Rod, Mouladurioù Hor Yezh, 2000, p. 18.)

Gerioù heñvelster

• fatañ
• fatikañ
• kouezhañ pich-ki
• vaganiñ

Gerioù enepster

• disemplañ

Deveradoù

• disemplañ
• sempladenn
• sempladurezh
• semplet

Troidigezhioù

• galleg : tomber en syncope ^(fr) , s'évanouir ^(fr)