stouiñ
Brezhoneg
- Diwar an anv-kadarn stou hag al lostger -iñ.
Verb
stouiñ /ˈstuːĩ/ verb gwan (anv-gwan-verb : stouet) (displegadur)
stouiñ verb kreñv eeun (displegadur)
- Kas war-draoñ ha war an araog ul lodenn eus ar c'horf
- Fañch a stouas e benn ha ne laras netra. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 15.)
- ...hag e stouas e benn gant un huanadenn. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 116.)
- Yun a stouas benn hag a lavaras : [...]. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 39.)
Deveradoù
Troioù-lavar
Troidigezhioù
- galleg : (s')incliner (fr) , (se) pencher (fr)