terriñ e sec'hed
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar ar verb terriñ, ar ger-perc'hennañ e hag an anv-kadarn sec'hed
Troienn verb
terriñ e sec'hed /Distagadur ?/
- Gwalc'hañ, pa gomzer eus ezhommoù an dud.
- C'hoant terriñ e sec'hed a savo sur gant al louarn. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 113.)
- Dezhe da c'hellout terriñ o sec'hed ha klabousat en o aez e bourbouilhennoù ar redoù-dour. — (Herve ar Gall, Koulz ar c'hastrilhez, Embannadurioù Al Liamm, 2008, p. 34.)
- — An Aotrou en deus c'hoant da derriñ e sec'hed ?
— Ha terriñ va naon ivez. — (Klaoda ar Prad, An teir c'had ; Ar mevel laer, Ti-moulerezh Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1908, p. 5.) - Ev ur bannac'h da derriñ da sec'hed. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 459.)
- Amañ e torri da sec'hed. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 518.)
- Va gwalc'h a zour a evis anezhi ha, goude bezañ torret va sec'hed, e tistrois d'am gwezenn. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 22.)
- Met ken tomm ha ken arnevek e oa an amzer en deiz-se, ma voe kavet klouar an evaj ha ma ne dorras ket o sec'hed d'an dornerien. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 25.)