tiad
Brezhoneg
Etimologiezh
Anv-kadarn
tiad /ˈtiːat/ gourel (liester tiadoù)
- Leizh un ti
- « Ra skuilho Doue e c'hrasoù war an tiad tud vat-mañ ha war gement a raint ! ... » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 45.)
- Eun tïad, eun tïad tud. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 521.)
- Er gêr, e-pad ar pred, e chom sioul an tiad tud. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 49.)
- E meur a diad, an tadoù a gavfe c'hoazh, en e lec'h, ar gwele-kloz e-lec'h ma oant ganet. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 9.)