touiñ
Brezhoneg
Etimologiezh
- → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)
Verb
touiñ /ˈtuː.ĩ/ verb kreñv eeun (displegadur)
- Lavarout ober un dra, dre un douadenn en anv un dra bennak sakr, pe sakr dezhañ.
- Ne rin ket Rak touet em eus dezhañ n’am bije ken pried. — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 2, Pariz, 1891, 1971, p. 74.)
- Touiñ a rank Yeun na (ne) vrudo morse ar pez a oar diwar-benn Marc'h. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 43.)
- Touiñ a ran dre va le bezañ kinniget arc’hant d’an den-mañ ! — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 280.)
Troioù-lavar
- touiñ Doue, touiñ anv Doue
- touiñ tourioù ha kestell
- touiñ un dra bennak d'e jakedenn
- touiñ e gaou
- touiñ e le, touiñ dre e le
Troidigezhioù
- afrikaans : sweer (af)
- alamaneg : beeidigen (de) , schwören (de) , beschwören (de)
- daneg : sværge (da)
- esperanteg : ĵuri (eo) (1), sakri (eo) (2)
- faeroeg : svørja (fo)
- finneg : vannoa (fi)
- frizeg : swarre (fy)
- galleg : jurer (fr)
- gresianeg : ορκίζομαι (el) (orkízome)
- henhebraeg : שבע
- hensaozneg : swerian (ang)
- ido : jurar (io)
- italianeg : giurare (it)
- katalaneg : jurar (ca)
- latin : iurare (la)
- nederlandeg : een eed afleggen (nl) , zweren (nl)
- papiamento : hura
- portugaleg : jurar (pt) , prestar juramento (pt)
- roumaneg : jura (ro)
- saozneg : to swear (en) , to pledge (en) , to vow (en) , to affirm (en)
- sranan : sweri
- spagnoleg : jurar (es)
- svedeg : svära (sv)
- turkeg : ant içmek (tr)