tus

Gwelet ivez : Tus

Brezhoneg

Etimologiezh

Da geñveriañ gant ar gerioù tuth « tus » e kembraeg ha tooth « tizh » e kerneveureg.^[1]

Deuet eus ar ger keltiek *toixto-, a zeufe eus ar wrizienn indezeuropek *steigʰ- « kerzhet, mont », a gaver er verboù téigh « mont » en iwerzhoneg ha stijgen « sevel » e nederlandeg.^[2] Kar d'ar ger tizh.

Anv-kadarn

tus /tys/ hollek gourel

1. (Marc'hegerezh) Trot, d.l.e. kerzh ar marc'h - ha pevarzroadeged all - etre ar paz hag an daoulamm.

   War ho marc'h skañv, herrus e dus, Ar Person Touer 56

2. d'an tus : da c'haloupat
   • mont, dont d'an tus
   • lakaat ur gazeg d'an tus: da c'haloupat
3. (estlammadell) Ger a lavarer d'ar marc'h evit e lakaat da vont d'an trot.

Doareoù-skrivañ all

• tuzh

Gerioù heñvelster

• trot

Deveradoù

• tusañ

Anagramoù

• sut

Troidigezhioù

• galleg : trot ^(fr)

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, 2003, p. 753.
• ^[2] : Ranko Matasović, « Addenda et corrigenda to Ranko Matasović’s Etymological Dictionary of Proto-Celtic », 2011, p. 39.

Spagnoleg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .

Rummenn ger dianav

Ret e vefe resisaat ar rummenn ger : -ak-, -verb-, -ag-, -adv-, unan all.
tus /Distagadur ?/

1. Furm lies an anv-gwan perc'hennañ tu.
   • Tus hermanas.

     Da c'hoarezed.

   • Ven con tus amigos.

     Deus gant da vignoned.