tu

Gwelet ivez : tú

Brezhoneg

Anv-kadarn

tu /ˈtyː/

1. darn eus un dra gwelet hervez an doare m'eo lec'hiet

   an tu-mañ d'an ti

   • an tu-mañ, en tu-mañ, eus an tu-mañ
   • an tu-se, en tu-se, eus an tu-mañ
   • an tu-hont, en tu-hont, eus an tu-hont
   • an tu all, en tu all, eus an tu-all
   • tu traoñ,
   • an tu mat, an tu fall; an tu dehoù, an tu kleiz.
   • an tu gin.
2. hevez an doare ma vez implijet, pe hervez pezh zo c'hoarvezet
   • tu goro, tu skuilh,
   • tu-koll
3. lec'h
   • tu bennak, en un tu bennak
4. troiennoù
   • bezañ tu
   • bezañ war e du
   • gouzout an tu
   • kaout tu
   • kavout an tu, kavout e du
   • kemer tu
   • klask an tu
5. adverboù, araogennoù, ha troioù adverbel deveret
   • a-du
   • diouzh-tu
   • e-tu
   • pe du
   • tu pe du
   • tu evit tu

Krennlavarioù

• An tu a zo an hanter euz al labour. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 302.)

Liamm diavaez

• http://devri.bzh/recherche/?q=tu+&submit=

Gwelet ivez : tú

Galleg

Etimologiezh

Eus ar verb taire.

Furm verb

tu /ˈtyː/

1. Anv-gwan-verb ar verb taire.
   • Ils se sont tus qund le maire est passé.
   • Vous avez tu la raison de votre présence.

Rakger

tu /ˈtyː/

1. Raganv rener an eil gour unan.

Italianeg

Raganv

tu

1. te

Ar raganvioù-gour italianeg (rener)	io	tu	lui / lei	noi	voi	loro

Kembraeg

Anv-kadarn

tu

1. tu
   • tu allan, tu maes
   • tu mewn

Gerioù heñvelster

• ochr

Spagnoleg

Eus ar ger latin tuus.

Anv-gwan perc'hennañ

tu /ˈtuː/

	gourel	benel
unander	tu	tu
liester	tus	tus

1. Da
   • Da me tu dinero. Ro din da arc'hant.

Portugaleg

Raganv-gour

Ar raganvioù-gour portugalek (rener)	eu	tu	ele / ela/ você	nós	vós	eles/ elas /vocês

tu /ˈtuː/

1. Te
   • Sou como tu : eveldout on.