befe

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar bez-, pennrann ar verb bezañ, hag an dibenn-ger -fe.

Furm verb

befe /ˈbefːe/

1. Furm ar verb bezañ e trede gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout

• Hep kemmadur :

— Ne vefe ket gwelloc'h ? — Befe.

Mar befe aesoc'h al labour e c'hallfe ar vugale sikour.

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :

Sane. — Va Doue, Herve, aoun am eus na vefemp gwelet o komz an eil gant egile, rak eun tanteziad a vefe graet warnomp, ma vefemp tapet, goude ar pez en deus laket va zad en e benn. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 3.)

• Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e pe ar stagell isurzhiañ ma) :

— C'hwistim e vefe skampet Arnus en-dro ? — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 35.)

Stummoù all

• be

Stummoù rannyezhel

• behe

Gwelout ivez :

• befen, befes ...
• am befe, bije, em befe, hor befe, defe

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) serait ^(fr)