zeujen

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus deujen gant ur c'hemmadur dre vlotaat (d > z)

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	deujen
dre vlotaat	zeujen
amreizh	teujen

zeujen /ˈzøːʒen/

1. Furm ar verb dont e kentañ gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout

• War-lerc'h ar rannig-verb nac'h na, da skouer :

— « [...]. Ma vije, n'eus netra a gement na zeujen-me a-benn anezho. [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 141.)

Stummoù rannyezhel

• zazen (e gevred Breizh)