a-vil-vern

Brezhoneg

Eus a, mil, ha bern.

Pe eus a-vern ha mil.

Adverb

a-vil-vern /avilˈvɛrn/

1. a-leizh
   • ..., rak a-regennadoù e falc'he an Alamaned an engroez kouerien dizesk-se, ken stank ha merien, kaset hep truez na mezh da vezañ distrujet a-vilvern. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 13.)
   • Gouzout splann a rae e trofe an traoù pe da vat pe da fall evitañ - da lavarout eo e vije daonet pe salvet eneoù a vil-vern - hervez an dibab a rafe. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 17.)
2. tud a-vil-vern:
   • Ar 27 a viz meurz, ar blâvez 1793, e oa tud a vil-vern war-dro lez-varn Lannuon. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 166.)
   • Da vare an oferenn-bred, kanet er-maez eus ar chapel, ec'h en em vode tud a-vil-vern, war an tevenn, [...]. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 125.)
   • Eno e oa tud a-vil-vern. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 355.)