aio

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar a-, pennrann ar verb mont, an dibenn-ger -o hag un -i- etrevogalennek.

Furm verb

aio /ˈajːo/

1. Furm ar verb mont e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ.
   • Mar larez ur ger ken, leanez gast ha laer Ec'h aio ma botez didamant ouzh ho revr.^[1]
   • — Nann, n'aio den er-maez c'hoazh, eme ar roue ; dalc'hit da gomz, Evnig ar Wirionez. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 133.)
   • Ra 'z aio hec'h ene gant an Aotrou Doue ha ra zeuio an diaoul da derriñ he fenn outi gant e zent. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 53.)

Gerioù heñvelster

• ec'h aio
• ez aio
• ay
• ec'h ay
• ez ay
• n'aio ket

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) ira ^(fr)

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Louis Eunius, p. 571-572.