ambroug

Brezhoneg

Etimologiezh

Kavet en krennvrezhoneg (hambrouc).

Da geñveriañ gant ar verboù hebrwng en kembraeg, hembronk en kerneveureg.

Verb

ambroug /ˈãmbruk/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Ober hent a-gevret gant unan bennak.
   • Evel am euz lavaret d'eoc'h, eur guchenn vad ac'hanomp a ioa eat da ambrouk Canclaux betek Kermoruz, e kichen Kastel. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 1.)
   • Hag hi diouzhtu ha mont d' e ambroug ur pennad. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 11.)
   • Ni a gano hag a zañso, a c'hoario hon-daou Hag ambrougo merc'h he mamm d'ar gêr eus ar foarioù.. Pemp warn-ugent, Frañsoù Menez ha Loeiz Roparz.

1. → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ) .
   • <skouer>.

Stumm all

hambroug

Deveradoù

• ambrougadeg
• ambrougadenn
• ambrouger

• ambrougerezh
• ambrouget
• diambroug
• kenambroug

Gerioù kevrennek

• ambrougadeg kañv
• karr-ambroug

• lestr-ambroug
• lid-ambroug

Troidigezhioù

• galleg : accompagner ^(fr) , escorter ^(fr)  ; reconduire ^(fr)  ; conduire ^(fr)
• kembraeg : hebrwng ^(cy)

• kerneveureg : hembronk ^(kw)
• saozneg : to lead ^(en)  ; to accompany ^(en)  ; to escort ^(en)

Anv-kadarn

ambroug /ˈãmbruk/

1. Ober un ambroug d'un den : ambroug un den.
2. Bezañ en ambroug da ober un dra : war-nes ober un dra.