ankeniet

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar anken-, pennrann ar verb ankeniañ, ur glebiadur notet -i-, hag an dibenn-ger -et.

Furm verb

ankeniet /ãŋˈkẽnjet/

1. Anv-gwan-verb ar verb ankeniañ.
   • N'oa ket, hep abeg, ankeniet Izabel : tri vugel he devoa, unan all ac'h a da c'henel, brazez aüb e oa; ha Katellig eun nozvez a deuas er bed. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 17.)
   • Ankeniet e oant o-daou, evel ma vije bet ur gwalleur bennak o vont da gouezhañ warno. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 128.)
   • Paour out, hag ankeniet eo da galon ... . — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 48.)

Gerioù heñvelster

• enkrezet

Troidigezhioù

• galleg : affligé ^(fr) , chagriné ^(fr) ; angoissé ^(fr)
• saozneg : anguished ^(en)