aoter

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar ger latin altare.

Anv-kadarn

aoter /ˈɔtːɛr/ benel (liester : aoterioù), /ˈawtɛr/ (e Leon)

1. Tachenn pe daol ma vez sevenet an aberzhioù d'an doueoù.
2. Er relijion gristen, taol ma vez lidet an oferenn.
   • - [...] : mil skoed en aour a lakfet war an aoter ; [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 76.)
   • E-harz an aoter ez eus eur beleg gwisket e du e-giz evit lavarout oferenn an Anaon. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 22.)

Troioù-lavar

• sakramant an Aoter

Troidigezhioù

• alamaneg : Altar ^(de)
• galleg : autel ^(fr)
• kembraeg : allor ^(cy)
• saozneg : altar ^(en)