arabat

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Adverb

arabat /a.ˈrɑː.bat/

1. hep ar verb bezañ na renadenn araogennet
   • — « Arabat ober goap. [...].» — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 131.)
   • - Arabat skeiñ muioc'h, eme Lan ar C'hor, ... — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 34.)
   • ... Lom, arabat digalonekaat! — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 95.)
   • Poan en devoa ivez en e vleo, arabat nac'h. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 255.)
2. hep ar verb bezañ :
   • arabat din,
   • arabat dit,
   • arabat dezhañ,
   • arabat dezhi,
   • arabat deomp, arabat dimp
   • arabat deoc'h,
   • arabat dezho, arabat dezhe.
   • Arabat din leuskel ar c'hafe da advirviñ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 216.)
   • Arabat dit spontañ. — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 21.)
   • Herve. — [...] ; met en han' Doue, arabad d'eoc'h diskouez netra d'ho tad, [...]. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 5.)
   • Arabat deoc'h kaout aon tamm ebet. — (Visant Seite, Ar brezoneg dre radio, eil levrenn, 1975, p. 121.)
3. gant ar verb bezañ hep renadenn araogennet
   • Arabad eo barn ar re all hep gwir abek. — (Troude ha Milin, Jezuz-Krist skouer ar gristenien, Brest, 1842, p. 43.)
   • — « Arabat eo, » eme ar plac'h yaouank, « difenn a zo graet ouzhin ; [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 110.)
   • « Ac’hanta ! va breur Yann, » eme an Tad Goulc’hen, « ha kompren a rit bremañ perak eo arabat lavarout gevier hag eo ret pedi a-raok kregi d’ober ne vern petra. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 263.)
   • Arabat eo skeiñ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 23.)
4. gant ar verb bezañ hag ur renadenn araogennet
   • — « [...]. Rak se, arabat eo deoc'h en em ziskouez da zen, nemet din-me, nag ober an disterañ trouz. [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 80.)
   • Arabat eo din distagañ he zrouskenn dezhi. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 117.) ha — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 119.)
   • Arabat eo dit mervel rak ezhomm zo ac’hanout. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 155.)
   • Arabat eo dezhañ bezañ war var a voued keit ha ma vo amañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 339.)
5. gant ar verb bezañ (e vo)
   • Arabat e vo deoc’h dont da laerezh pokoù evel-se diganin-me. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 300.)
   • Arabat e vo dit lezel ar saout da vont war ar melchon. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 23.)
6. gant ar verb bezañ (e ve)
   • Arabat e ve deoc’h mont da embann se war ar groaz. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 23.)
7. en ur bennlavarenn heuliet gant un islavarenn-diskuliañ
   • — « [...]. Arabat eo avat e ve grik ebet, [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 8.)
   • Arabat eo ho pe aon rak an dra-se, va zad. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 3.)

Deveradoù

• arabadiñ
• arabadus

Krennlavaroù

• Arabat gwerzhañ ar vi e revr ar yar
• Arabat arabadiñ.

Troidigezhioù

• alamaneg : unerlaubt ^(de) , verboten ^(de) , nicht gestattet ^(de)
• galleg : interdit ^(fr)

• nederlandeg : verboden ^(nl)
• saozneg : forbidden ^(en) , prohibited ^(en)
• skoseg : toirmisgte ^(gd)