arabadiñ
Brezhoneg
Verb
arabadiñ /araˈbɑːdĩ/ verb kreñv eeun ha verb kreñv dieeun (anv-gwan-verb : arabadet) (displegadur)
I. verb kreñv eeun
- Hegaziñ (unan bennak) en ur adlavaret traoù dezhañ
- Hag ar pennou vil-ze a veze bep sul oh arabadi ahanon. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 23.)
- (Dre astenn-ster) Adlavaret
- Me am-oa bet fent gand hennez pegement e-nevoa arabadet se. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 23.)
Troidigezhioù
- galleg : importuner (fr) (quelqu'un)
- galleg : répéter (fr)
II. verb kreñv dieeun
- Arabadiñ war unan bennak : lavaret hag adlavaret traoù dezhañ ken na yelo skuizh
- ... E talher da arabadi warnon : deus, deus ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 96.)
- Arabadiñ war unan bennak ober un dra bennak : pouezañ da-vat warnañ evit ma raio un dra bennak.