arruis

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar arru-, pennrann ar verb arruout, hag an dibenn-ger -is

Furm verb

arruis /aˈryːis/

1. Furm ar verb arruout e kentañ gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
   • Evel-se ec'h arruis betek an oad e-lec'h ma teu ar c'houn d'en em stabilañ. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 24.)

Stummoù all

• erruis

Gerioù heñvelster

• degouezhis

Troidigezhioù

• galleg : (j')arrivai ^(fr)