Brezhoneg

  Etimologiezh

Eus ar ger krennvrezhonek couff, kar d'ar gerioù côf e kerneveureg, cof e kembraeg, cuman en heniwerzhoneg (en deus roet cuimnech en iwerzhoneg ha cuimhne e skoseg), da geñveriañ gant com-min-īsco-r « ijinan » e latin : stummet gant ar rakger *kom- hag ar wrizienn MEN « soñjal » a gaver er gerioù मनस् (manas) « spered » ha मन्ये (manye) « soñjan » e sañskriteg, μέν-ος ha μέ-μον-α en henc'hresianeg, men-s ha me-min-ī e latin, mun-an « soñjal » e goteg, menu « delc'her a ran koun » ha -manaũ « soñjan » e lituaneg, mĭnêti « soñjal » en henslaveg[1].

  Anv-kadarn

koun /ˈkũːn/ gourel (liester kounioù)

  1. Santad dalc'het gant an eñvor.
    • Heb koun ’bet mui d’an derc’hent kennebeut d’an ebat. — (Ened Rosporden, er Barzhaz Breizh.)
    • Bezet koun eus ar ganaouenn, bezet klemm ouzh ar c’haner ! — (Alan al Louarn, er Barzhaz Breizh.)
  2. kaout koun :
    • N’ ec’h eus ket soñj, ’m eus aon ?…
      — Eo, Dagorn, koun mat am eus ’vel pa vije an noz diwezhañ.
      — (Jakez Riou, Ar Morskouled, in Buhez Breiz, niv. 27, 1923, p. 482.)
  3. kaout koun mat eus ub pe udb
  4. dont koun da un den:

Gerioù heñvelster

Deveradoù


Troioù-lavar

Troidigezhioù

  Daveoù

Roll an daveoù :