din

Henvrezhoneg

Etimologiezh

Tostaat ouzh din, dinas en kembraeg ha kerneveureg; ouzh dún, dùn en gouezeleg; ouzh dunon en galianeg;

Tostaat ouzh town ha Zaun en saozneg hag en alamaneg.

Anv-kadarn

din /Distagadur ?/

1. kreñvlec'h
   • Dinan, Dinarzh, Dineol.

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-gwan) Eus digne e galleg, diwar dignus e latin.

(Furm araogenn) → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

(Furm verb) Savet gant d- hag in.

Anv-gwan

din /ˈdĩːn/

1. Din da : a zellez.
   • un den din da vezañ karet — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 86.)

Furm araogenn

din /ˈdĩːn/

1. Furm an araogenn « da », displeget er c'hentañ gour unan.
   • Al laer-se a zo mab din. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 122.)
   • Dimezet e oa da un nizez din. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 18.)

Deveradoù

• din-me

Gerioù kevrennek

• abalamour din
• en-dro din

Furm verb

1. Furm eus ar verb mont en amzer da zont, adstumm eus in.
   • E-barzh ne din ket.

Notenn

Skrivet e vez bremañ ned in ket.