arruont

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar arru-, pennrann ar verb arruout, hag an dibenn-ger -ont

Furm verb

arruont /aˈryːɔ̃ɲ(t)/

1. Furm ar verb arruout e trede gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
   • Pignat a ra arre war e varc'h bihan du, hag ec'h arruont gant ar jeant a oa e-unan en e gastell. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/5, Al Liamm, 1994, p. 120.)
   • Setu amañ un nebeud lesanvioù a zo bet roet da dud hag a anavezan reizh-mat evel m'arruont dindan ma fluenn : [...] ! — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 78.)

Stummoù all

• erruont

Gerioù heñvelster

• c'hoarvezont
• degouezhont

Troidigezhioù

• galleg : (elles)/(ils) adviennent ^(fr) , ont lieu ^(fr) , se passent ^(fr) , surviennent ^(fr)
• galleg : (elles)/(ils) arrivent ^(fr)
• galleg : (+ gant) (elles)/(ils) rencontrent ^(fr)