bantañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet gant bant hag -añ.

Verb

Kemmadur	Furm
hep	bantañ
dre vlotaat	vantañ
dre c'hwezhañ	digemm
dre galetaat	pantañ
amreizh	vantañ

bantañ /ˈbãn.tã/

1. Lakaat prest da zisvantañ, prest da skeiñ.
   • Eun den diwardro hag a nevoa maliz ouz ar zant a gavaz anean enon, hag a oa o vont da rein d’ean tol ar maro, bantet a oa he bal gant-han evit skein, med ar zant a difunaz o klevet leio-douet an den-ze hag a bareaz an tol, med merk ar bal a zo chomet barz ar min aboue. — (Frañsez Gwilhouzig, Bue Zant Ervoan, 1894.).
   • Evurus ar boc'h da vont da vale bro, d'an emgann : rak n'oc'h ket hep goût, marvad, penôs ar boc'h a zo brezeller, atao e gerniel gantan bantet, prest da dourta amezeg, estren pe divrôad. — (Fanch al Lay, Bilzig, Buhez Breiz, Mae 1924, p. 949.).
   • D'ar poent-se banta e c'hoaf a reas an hini kenta eus ar varc'heien ha dont a-benn-herr war C'hereint. — (Gereint hag Enid, troet gant Abeozen, Gwalarn niv. 93, Eost 1936, p. 34.)
   • Diwall da vantañ da zorn warnon-me. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 31.). — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 126.).
   • Piv e oa hennezh a oa bantet e zorn gantañ da skeiñ ganit? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 31.).

Troidigezhioù

• galleg : braquer ^(fr) , brandir ^(fr) , bander ^(fr) , tendre ^(fr) , lever ^(fr) (qqch. dans le but de frapper) (vers qqn.)