beajour
Brezhoneg
Etimologiezh
Anv-kadarn
beajour /beˈɑːʒur/ gourel (liester : beajourien)
- Den hag a veaj, beajer.
- Den ne oar pet levr a zo bet aozet diwar-benn ar gêr-se gant nouspet skrivagner pe veajour, ha dre se gwell eo ganin tremen hep komz diouti. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 101.)
- Hag hon daou veajour a oa en em gavet dirak porrastell Ti ar Bodad Broadel. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 306.)