bezit
Brezhoneg
- (Furm verb 1) Savet diwar bez-, pennrann ar verb bezañ, hag an dibenn-ger -it
- (Furm verb 2) Savet diwar bez-, pennrann ar verb beziañ, hag an dibenn-ger -it
Furm verb 1
bezit /ˈbeː(z)it/
- Hep kemmadur, furm ar verb bezañ en eil gour lies an doare-gourc'hemenn
- Herve. — [...] ; bezit dinec'h, aotrou, ha livirit heb aoun ar pez ho peus da lavaret. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 3.)
- Herve. — Bezit dienkrez, aotrou Sane, mont a raio mat an traou, [...]. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 4.)
- En em garit bepred, na vezit ket hedro ! — (G. Milin, Marvaillou grac'h-koz, Brest, 1867, p. 20.)
- Furm ar verb bezañ en eil gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ, stumm boaz
- Ma ne vezit ket er gear p'en em gavo den Canclaux, e vezo lavaret edoc'h e Kergidu hag e vioc'h barnet d'ar maro, me gred. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 6.)
- ‘c'hanta, merenn ebet n'ho po, na koan kennebeut-all ken ne vezit ket furoc'h ! — (Jarl Priel, An dakenn dour, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 63.) (Fazi marteze, e-lec'h vefet).
- War-lerc'h pa : pa vezit
- War-lerc'h ma : ma vezit
Troidigezhioù
Furm verb 2
bezit /ˈbezjit/