befet
(Adkaset eus vefet)
Brezhoneg
- Savet diwar bez-, pennrann ar verb bezañ, hag an dibenn-ger -fet.
Furm verb
befet /ˈbefː.et/
- Furm ar verb bezañ en eil gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ (e brezhoneg Treger)
- Itron amañ ne vefet ket Serc'h d'an aotrou ne laran ket. — (Fañch an Uhel, Gwerziou Breiz-Izel 2, An Oriant, 1874, p. 232.)
- Pedet e vefet ivez, evel kalz a re all. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 179.)
- Pa gredo an itron e vefet kousket mat ho-taou, e teuo en ho kambr, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 179.)
- — Ra vefet deuet mat neuze ; [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 192.)
- — It buan 'barzh ar varrikenn didal-se ; aze ne vefet ket gwelet. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 200.)