bezoc'h
Brezhoneg
 |
Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ». |
Etimologiezh
- Diwar bez-, pennrann ar verb bezañ, hag an dibenn-ger -oc'h.
Furm verb
bezoc'h /ˈbeː.zɔx/
- → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ)
.
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar stagell isurzhiañ pa dreist-holl) :
- Jilig. — [...] ! met marteze pa vezoc'h gantan e wellaio... — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 31.)
- Jilig. — Ah ! ta ! dillo ! petra c'hedit ? eur blijadur vras ho pezo, n'eo ket 'ta, pa vezoc'h krouget bremaïk, aze, e bali ar justisou, a wel d'an holl ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 43.)
- Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :
- — Klevit, bugale, a-barz nemeur e vezoc'h hoc'h-unan war an douar, rak mont a ran diganeoc'h; [...] — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 3.)
- « Mignon yaouank, emezi, pegoulz e vezoc'h dieub ? Petra a rit gant hoc'h amzer ? — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 40.)